طراحی گرافیک حرکت یا موشن گرافیک یا گرافیک متحرک زیر مجموعه‌ای از طراحی گرافیک است که قوانین طراحی گرافیک را در یک محیط فیلم‌سازی یا یک محیط تولید تلویزیونی (یا دیگر وسایل دیداری در حال تحول موقت)، از طریق به کاربردن انیمیشن (جان بخشی) یا تکنیک‌های سینمایی، به کار می‌برد. به عنوان مثال علائم حرکتی و ترسیم‌هایی که به عنوان عناوین یک فیلم یا سکانس‌های آغازین یک برنامه تلویزیونی، انیمیشن‌های مبتنی بر وب، لوگو (آرم) شناسایی سه بعدی برای کانال تلویزیون را می‌توان نام برد.

موشن گرافیک چیست ؟

موشن گرافیک یا موشن گرافی به ویدئو های کوتاه یا تیزرهای تبلیغایی می گویند که با استفاده از نرم های گرافیکی تولید می شوند.
این یک علم جدید در ایران محسوب میشود که اخیراً علاقه مندان زیادی را نیز به خود جذب کرده است.
معمولاً با نرم افزارهای مختلف شرکت ادوبی مثل افتر افکت و پریمایر آماده می شوند.
موشن گرافی در زبان فارسی تقریباً یک علم نوپا محسوب میشود.

موشن گرافیک

از دو کلمه حرکت و جلوه ویژه تشکیل شده است. یعنی تصاویری که با افکت های خاصی ترکیب شده اند.
تمامی این حرکات داخل نرم افزار های ادوبی قابل انجام است.
هنر motion graphics القای حس است. نه صرفاً زیبایی ظاهری!
پس باید در کمترین زمان بتوانیم با ساخت یک ویدئو کوتاه، مفهموم را برسانیم.

اگر چه این فرم هنری برای چندین دهه بی‌اهمیت شده بود ولی در سال‌های اخیر در زمینه مهارت‌های تکنیکی، جهش‌های کمیتی زیادی داشته‌است و اخیراً با توجه به اینکه امروزه رسانه‌ها نقش بسیار بزرگ و با اهمیتی در زندگی پیدا کرده‌اند، موشن گرافیک جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده و به عنوان ابزاری مناسب برای انتقال محتوا در دنیای بصری امروز شناخته می‌شود.

به‌طور معمول زمان آماده‌سازی یک موشن گرافیک باکیفیت به نسبت پایین‌تر از سایر سبک‌های ویدئویی است، همین‌طور قیمت تولید موشن گرافیک به نسبت پایین‌تر از سایر روش‌هاست. برای مثال قیمت تمام شده موشن فلت بسیار کم می‌باشد.

در ابتدا از موشن گرافیک برای متحرک‌سازی آرم و لوگوی شبکه‌های تلویزیونی، کمپانی‌های سینمایی و برخی دیگر از شرکت‌ها یا رویدادها استفاده می‌شد. اما کم‌کم دامنه استفاده از گرافیک متحرک گسترش یافت و برخی از تکنیک‌های سینمای و فیلم‌سازی، همچون صداگذاری حرفه‌ای و مانند آن نیز به آن وارد شد. آنگونه که امروزه موشن گرافیک نقش ویژه‌ای در تبلیغات و اطلاع‌رسانی رسانه‌ای و فیلم‌سازی یافته‌است.

موشن گرافیک یک هنر ساده در عین پیچیدگی

موشن گرافیک را میتوان خیلی حرفه ای با صدای یک گوینده ترکیب کرد، بدون نیاز به دوربین حرفه ای و تجهیزات یک استدیو.
هر موضوعی را با ارزان ترین قیمت، بهترین کیفیت را نمایش میدهد.
معمولاً یک تیزر تبلیغاتی موشن گرافی را هر کسی تمایل دارد یکبار هم که شده است تماشا کند.
فرض کنید شما قصد دارید آموزش زبان انگلیسی بدهید.
و برای این کار نیاز به تبلیغات دارید.روش های مختلفی وجود دارد.
ولی یکی از بهترین روش های مد روز، استفاده از تصاویر باکیفیت یا تیزرهای موشن گرافیک است.
خیلی ساده میتوانید با طراحی چند کاراکتر کارتونی به همراه صدای خودتان،
خیلی ساده در دل مخاطبان بروید. چون با کودک درون آنها ارتباط برقرار کرده اید.

تکنولوژی

ترفیع این فرم هنری عمدتاً به علت پیشرفت تکنولوژی است. برنامه‌های کامپیوتری برای صنعت فیلم و ویدئو بطور وسیعی قوی تر و آماده‌تر شده‌اند. یکی از برنامه‌های عمده که توسط طراحان گرافیک حرکت به کار می‌روند برنامه ادوبی افتر

افکتس است که به آن‌ها اجازه ساخت و تغییر گرافیک‌ها در طول زمان را می‌دهد.

طراحی گرافیک حرکت، به بیش از چند ابزار نیاز دارد. تکنیک‌های به کار رفته در این هنر، بستگی زیادی به طراح دارند، اغلب گرایش‌ها به این است که چه تکنیک‌هایی چه موقع به کار می‌روند.

یک طراح حرکت، شخصی کارآزموده در طراحی گرافیک سنتی است که می‌تواند عناصر زمان، صدا و فضا را با مهارت و دانش طراحی خود ترکیب کند. طراحان حرکت می‌توانند با پیشینه‌های فیلم‌سازی یا انیمیشن باشند.

بازی های ویدیویی نزدیک به ۳۰ سال است که ما را سرگرم کرده اند، یعنی از زمانی که پونگ ساخت شرکت آتاری در اوایل دهه ۱۹۷۰ منتشر شد. گرافیک های کامپیوتری هم با پیشرفت زیادشان، کیفیت بصری بازی ها را لایق صفت خارق العاده کرده اند. حالا محققین و مهندسین دارند تصاویر گرافیکی را از تلویزیون و مانیتور بیرون می کشند تا با دنیای واقعی پیرامون ما یکپارچه کنند. این تکنولوژی جدید که واقعیت افزوده (Augmented Reality) نام دارد، مرز میان واقعیت و تصاویر کامپیوتری را کمرنگ می کند و آنچه را می بینیم، می شنویم، حس می کنیم یا می بوییم، در آینده ارتقا خواهد داد.

واقعیت افزوده که در طیف واقعیت های موجود بین «واقعیت مجازی با محیط گرافیکی سه بعدی اش» و «دنیای واقعی پیرامون مان» قرار می گیرد، در اصل به دنیای واقعی نزدیک تر است. واقعیت افزوده گرافیک، صدا، بازخوردهای لرزشی و بو را به دنیای واقعی که در آن هستید، می افزاید. هم بازی های ویدیویی و هم تلفن های هوشمند بسترهایی برای توسعه واقعیت افزوده هستند. هر کسی از توریست ها گرفته تا سربازها و افرادی که به دنبال نزدیک ترین ایستگاه های مترو می گردند، از قابلیت افزوده شدن تصاویر گرافیکی بر روی منظره مقابل شان بهره خواهند برد.

افزودن به دنیای واقعی

ایده اصلی واقعیت افزوده قرار دادن تصاویر گرافیکی، صدا و سایر بهبودهای حسی، بر روی دیگر چیزهایی است که دنیای واقعی اطراف مان را تشکیل می دهند. به نظر ساده می آید. شاید بپرسید: “شبکه های تلویزیونی با تصاویر گرافیکی قرار گرفته بر روی تصاویر دوربین همین کار را از دهه ها قبل انجام نداده اند؟” اما باید بدانید که واقعیت افزوده بسیار پیشرفته تر از هر تکنولوژی دیگری است که در شبکه های تلویزیونی دیده اید. البته سیستم هایی مثل RACEf/x در مسابقات اتومبیل رانی و super-imposed first down در مسابقات فوتبال امریکایی که هر دو ساخته Sportvision هستند، تا حدی به افکت های واقعیت افزوده نزدیک شده اند اما این سیستم ها فقط برای یک نقطه نظر (یک دوربین) توسعه یافته اند، حال آنکه نسل جدید سیستم های واقعیت افزوده گرافیک ها را برای نقطه نظر متفاوت هر بیننده نمایش خواهند داد.

در واقعیت افزوده، عناصر معمولاً به صورت بی‌درنگ نگاشته شده و به‌طور هوشمند مرتبط با عناصر محیطی می‌باشند، مانند نمایش امتیاز مسابقات ورزشی در زمان پخش از تلویزیون. با کمک تکنولوژی پیشرفته واقعیت افزوده می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و دیجیتالی به او ارائه کرد. همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء اطراف را بر روی دنیای واقعی نگاشت. ایده اولیه واقعیت افزوده اولین بار در سال ۱۹۹۰ توسط توماس کادل کارمند بوئینگ مطرح شد.

.

محدودیت ها و آینده واقعیت افزوده

واقعیت افزوده هنوز چالش های زیادی در پیش روی خود می بیند. برای مثال، جی پی اس خطایی در حدود ۹ متر دارد و در زیر سقف (فضاهای داخلی) به خوبی فضای باز کار نمی کند، هر چند تکنولوژی شناسایی عکس مکان ها ممکن است در این زمینه کمک کند.

اید مردم نخواهند برای واقعیت افزوده به تلفن های خود با نمایشگرهای نسبتا کوچک شان اتکا کنند. به این دلیل دستگاه های پوشیدنی شبیه SixthSense یا لنزها و عینک های مجهز به واقعیت افزوده، استفاده راحت تر و میدان دید بازتری را فراهم می کنند و دیگر مساحت نمایشگر، مشکلی نخواهد بود. در آینده نزدیک، شاید حتی بتوانید بازی های استراتژیک زنده (Real-Time) را روی کامپیوتر خود بازی کنید، یا با دعوت یک دوست به خانه، عینک های واقعیت افزوده را به چشم بزنید تا گرافیک های بازی بر روی سطح میز مطالعه تان نمایان شوند.

همان طور که اعتیاد به اینترنت نگران کننده است، اتکای بیش از حد به واقعیت افزوده نیز جای نگرانی دارد و می تواند به این معنا باشد که مردم روزانه فرصت دیدن آن چیزهایی را که درست در مقابل شان قرار دارد، از دست می دهند. اتکا به اپهای آیفون و اندروید به عنوان راهنمای تور گردشگری، حتی اگر امکان ارائه سطحی از تعامل با محتوا را هم داشته باشد، در مقابل تجربه و حضور فردی که در برنامه های کامپیوتری قابل شبیه سازی نیستند، قرار می گیرد. و گاهی یک لوح نوشته دیواری به نمونه مجازی آن که فقط در دسترس عده محدودی از افراد است، برتری دارد.

نگرانی های حریم خصوصی نیز وجود دارند. ترکیب نرم افزار تشخیص چهره با واقعیت افزوده به زودی امکان نشانه رفتن دوربین ها به سمت افراد حتی غریبه و دریافت آنی اطلاعات مربوط به فیسبوک، توییتر، لینکدین و سایر حساب های کاربری آنها را فراهم می کند. با اینکه در بیشتر این سرویس ها مردم آزادانه اطلاعات خود را به اشتراک می گذارند، اما شناخته شدن در جمعی غریبه، آن هم با اطلاعات کامل فردی و پس زمینه زندگی می تواند شوکه کننده باشد.

اما با وجود این نگرانی ها، قابلیت ها مافوق تصور هستند: شما با واقعیت افزوده قادر به یادگرفتن چیزهایی درباره شهرتان خواهید شد، که به کمتر طریق دیگری میسر بودند. افراد فعال در ساخت و ساز قادر به قرار دادن نشانه های مجازی برای محل قرار گیری داکت ها، عبور لوله ها و سیم ها و … دیرینه شناسان قادر به قرار دادن یادداشت های راهنما بر روی تک تک استخوان های یک دایناسور خواهند شد تا همکاران شان به راحتی قادر به استفاده از آنها شوند. کاربردهای نوآورانه ای برای پزشکان و هنرمندان نیز وجود دارد.

آینده واقعیت افزوده به طور مشخص، روشن است. حتی همین الآن هم راه خودش را به تلفن های هوشمند و بازی های ویدیویی پیدا کرده. اما مهم نوآوری های کاربردی است که استفاده از آن برای عموم مردم را خوشایند می کند. بدون این دست نوآوری ها، هیچ یک از تکنولوژی های فراگیر به جایگاه امروزی خود نمی رسیدند.