برنامه‌ریزی منابع سرمایه ای (به انگلیسی: Enterprise resource planning) (به اختصار ERP)، شامل طیف وسیعی از فعالیت‌های مختلفی است که به بهبود عملکرد یک سازمان منتهی می‌شود و تمام داده‌ها و فرایندهای یک سازمان را در یک سیستم نرم‌افزاری و در قالب یک بانک اطلاعاتی به صورت پیوسته، منظم و دقیق مدیریت می‌نماید.ERP به معنای مدیریت برنامه‌ریزی منابع سازمان یا 4M (Man, Machine, Material, Money) (مواد، ماشین آلات، پول و نیروی انسانی) می‌باشد و به سازمان‌ها و شرکت‌ها کمک می‌نماید تا فرایند دقیق برنامه‌ریزی کلیه منابع سازمان را در جهت کاهش هزینه و افزایش درآمد مدیریت نمایند. تعاریف دیگری نیز از ERP وجود دارد .ERP بر پایه سیستم هایبرنامه‌های کاربردی تهیه شده‌است که شامل چندین برنامه کاربردی است که به صورت یکپارچه همه فعالیت‌های داخلی یک سازمان را در گستره واحدهای عملیاتی سازمان مدیریت می‌کند. این فعالیت‌ها می‌تواند بازهٔ وسیعی از مدیریت فروش، مدیریت تأمین، مدیریت تولید، مدیریت کیفیت، مدیریت انبار، مدیریت لجستیک، مدیریت نگهداری و تعمیرات، مدیریت پروژه، مدیریت مالی، مدیریت قیمت تمام شده، مدیریت منابع انسانی و مدیریت مهندسی را شامل شود. در واقع ERP، سامانه‌ای است که دارای اهداف، اجزا و محدوده مشخص و معینی است.

سامانه‌های ERP اصولاً باید شامل حداقل ویژگی‌های زیر باشند:

• —Enterprise—باشد یعنی بتواند به صورت یکپارچه کلیه فرایندها و داده‌های چند شرکت را در قالب یک هولدینگ (ممکن است برخی از شرکت‌ها در کشورهای دیگر باشند) پشتیبانی نماید لذا باید بتواند زبان‌ها، ارزها، تقویم و… بدون محدودیت پوشش دهد

• —Resource—فرایندهای مربوط به کلیه منابع سازمان (منابع مالی، منابع تولیدی ماشین آلات، مواد، منابع انسانی) را داشته باشد.

• —Planning—قابلیت برنامه‌ریزی منابع سازمان (منابع مالی، منابع تولیدی ماشین آلات، مواد، منابع انسانی) را داشته باشد. برنامه‌ریزی به معنی

• برنامه‌ریزی احتیاجات مواد MRP I

• برنامه‌ریزی تولید MRP II

• برنامه‌ریزی تأمین منابع مالی FSCM

• برنامه‌ریزی منابع انسانی شامل برنامه جذب، و حفظ نیروی انسانی و Carrier Plan

• برنامه‌ریزی فروش SOP

• برنامه‌ریزی تقاضا DP

• برنامه‌ریزی پروژه MPS

• برنامه‌ریزی حمل و نقل TM

• سامانه یکپارچه‌ای که حداقل دو بخش مختلف یک شرکت یا سازمان را به صورت یکنواخت و بدون نیاز به ارتباط چند نرم‌افزار پاسخ دهد.

• سامانه یکپارچه‌ای که به صورت برخط، بدون تکیه بر به روزرسانی دوره‌ای و همانندسازی، اطلاعات را نگهداری می‌کند.

• سامانه‌ای با یک پایگاه داده مشترک، که تمام اطلاعات برنامه‌ها و پیمانه‌های کاربردی در آن ذخیره شده و قابل استفاده در تمامی بخش‌های سامانه می‌باشند.

• سامانه‌ای با نگاه مداوم و احساس یکنواخت در طول تمامی ماژولها .

سیستم‌های ERP، سیستم‌های از پیش ساخته‌اندو برای انطباق بهتر با نیازهای سازمان، پارامترهای زیادی می‌بایست در آنها تنظیم شود که این یکی از نقطه ضعفهای اصلی سیستمهای ERP به شمار میرود.

هر سیستم ERP به حوزه کاری ویژه‌ای تعلق دارد و این بدلیل بکارگیری مدل‌های مرجع یا قالب‌های فرایند پیش ساخته‌ای است که Best Practice هر حوزه را در ERP جاسازی کرده‌اند. در پیاده‌سازی ERP تنظیم هزاران پارامتر بمنظور سفارش‌سازی نرم‌افزار برای سازمان متبوع لازم است. بطور معمول عدم انطباق‌های زیاد بین کسب و کار یک سازمان، یک صنعت و یا یک کشور خاص با آنچه در ERP جاسازی شده است موجب مشکلات زیاد در پیاده‌سازی و گاه شکست شده است .

ماژول‌های ERP مستقیم با بانک اطلاعاتی مشترک تعامل می‌کنند تا ثبات اطلاعات در همه کاربردها برقرار باشد. مفهوم ERP بر این پیش فرض استوار است که زیر ساخت داده‌ها در کل سازمان همگن و مشابه است، یعنی داده در بانک‌های اطلاعاتی قابل تعامل ذخیره شده و در بعضی موارد، بانکهای اطلاعاتی استفاده شده همگی از یک فروشنده‌اند. این پیش فرض سازمان‌ها را مجبور می‌سازد تا از سیستم‌های موجود به یک محیط داده‌ای استاندارد شیفت کنند.

اجرای یك سیستمERP:

اجرای سیستم ERP كار ساده ای نمی باشد. در واقع مستلزم برنامه ریزی و مشاوره و رایزنی بسیاری است و در اكثر موارد 3 ماه تا 1 سال طول می كشد. سیستم های ERP به طور فوق العاده ای از نظر ادراكی وسیع و گسترده می باشند و برای بسیاری از سازمان های بزرگ تر این سیستم می تواند بی نهایت پیچیده باشد. اجرای سیستم ERP در نهایت مستلزم تغییرات قابل توجهی در زمینه عملكردهای پرسنل و عملكردهای كاری خواهد بود. در حالی كه این سیستم ممكن است برای پرسنل خانگی AT تا رییس و مدیر پروژه معقول به نظر برسد، بسیار توصیه می شود كه از مشاوران اجرایی ERP به واسطه این حقیقت كه مشاوران به طور معمول مقرون به صرفه تر می باشند و به ویژه در زمینه اجرایی این نوع سیستم ها آموزش دیده اند، استفاده می شود. یكی از مهمترین ویژگی هایی كه یك سازمان باید در زمان اجرای سیستم ERP داشته باشد، مالكیت پروژه است. از آن جا كه تغییرات بسیار زیادی اتفاق می افتد و تأثیر گسترده آن بر روی تا حدودی هر فرد حاضر در سازمان رخ می دهد، كسب اطمینان از این كه هر فرد عضو هیأت رئیسه است و به ساخت پروژه و استفاده از موفقیت یك سیستم جدید ERP، مهم تلقی می شود. به طور معمول سازمان ها از فروشندگان ERP استفاده می كنند یا برای اجرای سیستم سفارشی ERP خود یا شركت ها مشورت می كنند. سه نوع سرویس خدماتی حرفه ای وجود دارد كه در هنگام اجرای سیستم ERP فراهم آورده می شوند، آنها سیستم های مشورتی، سفارشی و حمایتی می باشند.

• سرویس های مشورتی:

به طور معمول سرویس های خدماتی مشاوره ای هستند كه مسئول مراحل اولیه اجرای ERP می باشند، این سیستم ها به سازمان كمك می كنند تا با سیستم جدید خود، پیش بروند، با آموزش تولید محصول جریان كار همراه باشند و استفاده ERP را در سازمان خاص و غیره بهبود بخشند.

• سرویس های سفارشی:

سرویس های خدماتی سفارشی با گسترش استفاده از سیستم جدید ERP با تغییر استفاده از آن و با ایجاد رابطه های سفارشی و یا كاربرد كد و رمز بنیادی كار می كنند.

• سرویس های حمایتی:

سرویس های حمایتی هم شامل حمایت و هم حفظ و پایدری سیستم های ERP می شوند. برای مثال، عیب زدایی و رفع اشكال و یاری رساندن به موضوعات ERP.

مراحل پیاده سازی پروژه ERP

قدم اول پروژه پیاده سازی ERP -آماده سازی پروژه ( Project Preparation)

در این مرحله اعضای تیم پروژه ERP آشنایی عمومی با نرم افزار مرتبط (مانند SAP) و همچنین تجربیات بهینه(Best Practice) در صنعت مورد را نظر آموزش می بیند. این آموزش شامل کلاس های تئوری و عملی می باشد. اعضای پروژه باید اطلاعات و دانش کامل درباره جزییات فرآیندهای سیستم در حوزه مربوط به هر عضو بعلاوه نحوه ارتباط فرآیندهای این حوزه با سایر حوزه ها داشته باشد. همچنین مهم است که اعضای ERP فهم شفافی از محدوده پروژه ERP و اهداف آن داشته باشند.

قدم دوم پروژه پیاده سازی ERP -طرح و برنامه کسب و کار (Business Blueprinting)

در این مرحله اعضای ERP در کارگروه های طراحی فرآیندهای کسب و کار شرکت می کنند. آنها تصمیم گیران فرآیندهای کسب و کار را در فهم دقیق فرآیندهای تجربیات بهینه و همچنین مشاوران را در تهیه مستندات طراحی کمک می کنند.

هدف این فاز پیاده سازی پروزه ERP ، مشخص کردن نیازهای فرآیندهای کسب و کار به منظور پوشش وضعیت مطلوب سازمان توسط سیستم است.

قدم سوم پروژه پیاده سازی ERP -آماده سازی نهایی (Final Preparation)

در این مرحله، اعضای ERP آموزش کاربران نهایی را انجام خواهند داد. آنها فایلهای لازم برای انجام آزمون های سیستم شامل تست انفرادی و تست یکپارچگی را تهیه خواهند کرد .همچنین داده های اصلی نهایی شده در این مرحله وارد سیستم خواهند شد.

قدم چهارم پروژه پیاده سازی ERP – اجراء Go Live و پشتیبانی

به مدت دو ماه بعد از Go Live سیستم ، مسولیت پشتیبانی آنلاین در محل سایت پروژه انجام خواهد شد.
با اجرای این ۴ قدم پیاده سازی پروژه ERP ، استقرار برنامه ریزی منابع سازمانی در سازمان ها با موفقیت بیشتری همراه خواهده بود.

بازی های ویدیویی نزدیک به ۳۰ سال است که ما را سرگرم کرده اند، یعنی از زمانی که پونگ ساخت شرکت آتاری در اوایل دهه ۱۹۷۰ منتشر شد. گرافیک های کامپیوتری هم با پیشرفت زیادشان، کیفیت بصری بازی ها را لایق صفت خارق العاده کرده اند. حالا محققین و مهندسین دارند تصاویر گرافیکی را از تلویزیون و مانیتور بیرون می کشند تا با دنیای واقعی پیرامون ما یکپارچه کنند. این تکنولوژی جدید که واقعیت افزوده (Augmented Reality) نام دارد، مرز میان واقعیت و تصاویر کامپیوتری را کمرنگ می کند و آنچه را می بینیم، می شنویم، حس می کنیم یا می بوییم، در آینده ارتقا خواهد داد.

واقعیت افزوده که در طیف واقعیت های موجود بین «واقعیت مجازی با محیط گرافیکی سه بعدی اش» و «دنیای واقعی پیرامون مان» قرار می گیرد، در اصل به دنیای واقعی نزدیک تر است. واقعیت افزوده گرافیک، صدا، بازخوردهای لرزشی و بو را به دنیای واقعی که در آن هستید، می افزاید. هم بازی های ویدیویی و هم تلفن های هوشمند بسترهایی برای توسعه واقعیت افزوده هستند. هر کسی از توریست ها گرفته تا سربازها و افرادی که به دنبال نزدیک ترین ایستگاه های مترو می گردند، از قابلیت افزوده شدن تصاویر گرافیکی بر روی منظره مقابل شان بهره خواهند برد.

افزودن به دنیای واقعی

ایده اصلی واقعیت افزوده قرار دادن تصاویر گرافیکی، صدا و سایر بهبودهای حسی، بر روی دیگر چیزهایی است که دنیای واقعی اطراف مان را تشکیل می دهند. به نظر ساده می آید. شاید بپرسید: “شبکه های تلویزیونی با تصاویر گرافیکی قرار گرفته بر روی تصاویر دوربین همین کار را از دهه ها قبل انجام نداده اند؟” اما باید بدانید که واقعیت افزوده بسیار پیشرفته تر از هر تکنولوژی دیگری است که در شبکه های تلویزیونی دیده اید. البته سیستم هایی مثل RACEf/x در مسابقات اتومبیل رانی و super-imposed first down در مسابقات فوتبال امریکایی که هر دو ساخته Sportvision هستند، تا حدی به افکت های واقعیت افزوده نزدیک شده اند اما این سیستم ها فقط برای یک نقطه نظر (یک دوربین) توسعه یافته اند، حال آنکه نسل جدید سیستم های واقعیت افزوده گرافیک ها را برای نقطه نظر متفاوت هر بیننده نمایش خواهند داد.

در واقعیت افزوده، عناصر معمولاً به صورت بی‌درنگ نگاشته شده و به‌طور هوشمند مرتبط با عناصر محیطی می‌باشند، مانند نمایش امتیاز مسابقات ورزشی در زمان پخش از تلویزیون. با کمک تکنولوژی پیشرفته واقعیت افزوده می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و دیجیتالی به او ارائه کرد. همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء اطراف را بر روی دنیای واقعی نگاشت. ایده اولیه واقعیت افزوده اولین بار در سال ۱۹۹۰ توسط توماس کادل کارمند بوئینگ مطرح شد.

.

محدودیت ها و آینده واقعیت افزوده

واقعیت افزوده هنوز چالش های زیادی در پیش روی خود می بیند. برای مثال، جی پی اس خطایی در حدود ۹ متر دارد و در زیر سقف (فضاهای داخلی) به خوبی فضای باز کار نمی کند، هر چند تکنولوژی شناسایی عکس مکان ها ممکن است در این زمینه کمک کند.

اید مردم نخواهند برای واقعیت افزوده به تلفن های خود با نمایشگرهای نسبتا کوچک شان اتکا کنند. به این دلیل دستگاه های پوشیدنی شبیه SixthSense یا لنزها و عینک های مجهز به واقعیت افزوده، استفاده راحت تر و میدان دید بازتری را فراهم می کنند و دیگر مساحت نمایشگر، مشکلی نخواهد بود. در آینده نزدیک، شاید حتی بتوانید بازی های استراتژیک زنده (Real-Time) را روی کامپیوتر خود بازی کنید، یا با دعوت یک دوست به خانه، عینک های واقعیت افزوده را به چشم بزنید تا گرافیک های بازی بر روی سطح میز مطالعه تان نمایان شوند.

همان طور که اعتیاد به اینترنت نگران کننده است، اتکای بیش از حد به واقعیت افزوده نیز جای نگرانی دارد و می تواند به این معنا باشد که مردم روزانه فرصت دیدن آن چیزهایی را که درست در مقابل شان قرار دارد، از دست می دهند. اتکا به اپهای آیفون و اندروید به عنوان راهنمای تور گردشگری، حتی اگر امکان ارائه سطحی از تعامل با محتوا را هم داشته باشد، در مقابل تجربه و حضور فردی که در برنامه های کامپیوتری قابل شبیه سازی نیستند، قرار می گیرد. و گاهی یک لوح نوشته دیواری به نمونه مجازی آن که فقط در دسترس عده محدودی از افراد است، برتری دارد.

نگرانی های حریم خصوصی نیز وجود دارند. ترکیب نرم افزار تشخیص چهره با واقعیت افزوده به زودی امکان نشانه رفتن دوربین ها به سمت افراد حتی غریبه و دریافت آنی اطلاعات مربوط به فیسبوک، توییتر، لینکدین و سایر حساب های کاربری آنها را فراهم می کند. با اینکه در بیشتر این سرویس ها مردم آزادانه اطلاعات خود را به اشتراک می گذارند، اما شناخته شدن در جمعی غریبه، آن هم با اطلاعات کامل فردی و پس زمینه زندگی می تواند شوکه کننده باشد.

اما با وجود این نگرانی ها، قابلیت ها مافوق تصور هستند: شما با واقعیت افزوده قادر به یادگرفتن چیزهایی درباره شهرتان خواهید شد، که به کمتر طریق دیگری میسر بودند. افراد فعال در ساخت و ساز قادر به قرار دادن نشانه های مجازی برای محل قرار گیری داکت ها، عبور لوله ها و سیم ها و … دیرینه شناسان قادر به قرار دادن یادداشت های راهنما بر روی تک تک استخوان های یک دایناسور خواهند شد تا همکاران شان به راحتی قادر به استفاده از آنها شوند. کاربردهای نوآورانه ای برای پزشکان و هنرمندان نیز وجود دارد.

آینده واقعیت افزوده به طور مشخص، روشن است. حتی همین الآن هم راه خودش را به تلفن های هوشمند و بازی های ویدیویی پیدا کرده. اما مهم نوآوری های کاربردی است که استفاده از آن برای عموم مردم را خوشایند می کند. بدون این دست نوآوری ها، هیچ یک از تکنولوژی های فراگیر به جایگاه امروزی خود نمی رسیدند.

با توجه به رشد روز افزون دنیای تکنولوژی و فراگیر شدن تلفن های هوشمند و تبلت ها (POST PC) و پر رنگ شدن نقش آنها در زندگی و کسب و کار کاربران،ضرورت ایجاد و توسعه ی نرم افزار های استاندارد و متناسب با این دستگاه ها دیده شد.این دستگاه ها که بر پایه ی صفحه نمایش های بزرگ لمسی بودند و هر روز بخش عظیمی از ترافیک اینترنت را به خود اختصاص می دادند.اینجا بود که توسعه دهندگان نرم افزار،خود را روبروی چالش جدیدی به نام تولید اپلیکیشن استاندارد دیدند.

با ظهور قدرتمند تکنولوژی های وب همچون HTML ۵ و CSS ۳ و پیشرفت های آنها،ضرورت استفاده از اینترنت و تکنولوژی های ارتباطی و همچنین اپلیکیشن های تعاملی کسب و کارهای مختلف برای ارتباط با مشتریانشان دیده شد.زیرا این تکنولوژی ها باعث شده بودند تا بتوان فضای کاربری جدید و زیباتری را برای کاربران پیاده سازی و طراحی کرد.به هرحال همین ضرورت ها و نیاز ها بر آن شد که شرکت های صاحب پلتفرم و سیستم عامل،مثل گوگل با اندروید،اپل با آی او اس و مایکروسافت با ویندوز و حتی بعدها بنیاد موزیلا،سعی کردند که این تکنولوژی های وب را به عنوان استانداردهای سیستم عامل های خود انتخاب کنند.

از مقدمه چینی بگذریم.همه ی اینها را گفتیم تا برسیم به نقطه ای که حال باید توسعه دهندگان اپلیکیشن به فکر تولید نرم افزار استاندارد برای سیستم عامل ها و بسترهای مختلف با تکنیک های موجود بیفتند.ما در این مقاله قرار است شما را با تکنیک های ساخت اپلیکیشن آشنا کنیم.این روش ها که مبتنی بر برنامه نویسی بر روی سیستم عامل و وب و یا ترکیبی از آنها هستند به سه دسته ی وب اپلیکیشن (Web Applications)،اپلیکیشن های نیتیو (Native Application) و هیبرید اپلیکیشن (Hybrid Application) تقسیم می شوند.که در ادامه به بررسی هر یک از آنها خواهیم پرداخت.

اپلیکیشن های نیتیو (Native) :

در توسعه ی نرم افزار به این روش،شما باید از کیت توسعه ی نرم افزاری (Software Development Kit = SDK) سیستم عامل و شرکت مربوطه برای برنامه نویسی استفاده کنید.مثلا شما برای توسعه ی نرم افزار در سیستم عامل اندروید،مجبور هستید از SDK های شرکت گوگل استفاده کنید و یا در ویندوز فون شرکت مایکروسافت باید از WP SDK یا فریم ورک Net. در ویژوال استودیو استفاده کنید.به هر حال در واقع شما از API های سیستم عامل برای نرم افزار خود استفاده می‌کنید و نرم افزار هر درخواستی را مستقیما به سیستم عامل می‌دهد و بعد از پردازش جواب خود را می‌گیرد، در این حالت اختصاص منابع به برنامه و سایر کارهای لازم به صورت مستقیم توسط پلتفرم صورت می‌گیرد.اگر بخواهیم به صورت دیگر این قضیه را بیان کنیم باید بگوییم که شما باید با زبان های پایه ی سیستم عامل به برنامه نویسی اقدام کنید.برای مثال در اندروید،باید از جاوا کمک بگیرید و در ویندوزفون از سی شارپ و یا در آی او اس از زبان Objective-C یا سویفت،با این کار خود سیستم عامل کد شما را کامپایل و تفسیر خواهد کرد و به طبع شما سرعت بالاتری هم در نرم افزارتان خواهید داشت.و به راحتی می توانید از امکانات سیستم عامل برای نرم افزار خود استفاده کنید.

اما کدنویسی و ساخت اپلیکیشن در این روش آنقدرها هم آسان نیست به طوری شما مجبور هستید کد نوشته شده برای نرم افزارتان را فقط برای همان پلتفرم هدف استفاده کنید.مثلا کد نوشته شده برای آی او اس را نمی توانید برای اندروید هم به کار گیرید و ناگزیرید که از ابتدا برای سیستم عامل های دیگر کد بزنید.در نهایت نرم افزار شما Cross Platform (با یک بار توسعه نرم افزار خود می‌توانید خروجی آن را برای همه سیستم عامل‌های هوشمند مهیا سازید.) نخواهد بود.

وب اپلیکیشن ها :

در روش Web App،اپلیکیشن توسط کیت مرورگر (Web Kit) رندر می‌شود.در واقع مرورگر وب است که با سیستم عامل درگیر می‌شود و میزان حافظه ای را به خود اختصاص می‌دهد و هر صفحه وب را بر روی خود مورد پردازش قرار می‌دهد.شاید بتوان در مورد این دسته از نرم افزارها بهتر صحبت کرد و گفت که در واقع،وب اپلیکیشن ها یک نرم افزار نیستند و یک وبسایت هستند که به صورت واکنشگرا طراحی و پیاده سازی شده اند.این گونه از نرم افزارها با استفاده از HTML ۵ و سایر تکنولوژی های وب توسعه داده می شوند به همین دلیل هم برای استفاده از آنها باید به مرورگر وب دسترسی داشته باشیم.

یکی از معایب این روش همین است که برای استفاده به یک نرم افزار دیگر وابسته است ولی از سوی دیگر،نیازی به این نیست که محصولتان را برای هر سیستم عامل به طور جداگانه بسازید.شما یکبار شروع به کدزنی یک وبسایت با کمک استانداردهای دستگاه های موبایلی خواهید کرد و بعد از آن قادر خواهید بود در تمام سیستم عامل ها و پلتفرم ها آنرا داشته باشید.که این امر باعث صرفه جویی در هزینه های تولید نرم افزار می شود و به صرفه تر از روش نیتیو است و حتی اشکال یابی و عملیات دیباگ کردن کد هم بسیار بهتر صورت می گیرد..اما باز هم یک بدی دارد و آن هم این است که نرم افزار شما قابلیت انتشار در مارکت های نرم افزاری را ندارد و شما فقط باید از راه معرفی در فضای مجازی برای آن مخاطب جذب کنند.و یکی دیگر از معایب این روش نسبت به روش نیتیو،اپلیکیشن دسترسی نداشتن به امکاناتی است که سیستم عامل و سخت افزار در اختیار توسعه دهنده ی اپلیکیشن قرار می دهد.و به طبع performance نرم افزار پایین می آید.

شرکت اسپرلوس :

اسپرلوس با توجه به ساختارهای در اختیار خود،آماده ی اجرای پروژه های حوزه ی سیستم عامل های اندروید، آی او اس و وب اپلیکیشن است.که این پروژه های میتوانند در زمینه های اپلیکیشن های کاربردی، بازی و سرگرمی و واقعیت افزوده قرار گیرند.شما میتوانید با مراجعه به صفحه ی پروژه ها، اقدام به سفارش طراحی فرمایید.

طراحی گرافیک، شامل انتقال پیغام از طریق بصری می باشد. در نتیجه، طرح بر اساس پیامی که قرار است داشته باشد، شکل و فرم خواهد گرفت.در دنیای امروز که همه چیز به سرعت در حال پیشرفت و تغییر است رفتارهایی همچون خواندن،گوش دادن و دیدن در حال تحول است و به نوعی از مدل سنتی به صورت دیجیتالی و مدرن در آمده اند. شاید بهترین راه برای جذب مخاطبان جدید و همچنین حفظ مشتریان قبلی، استفاده از عناصر بصری ،طرح های گرافیکی، پوسترها، بروشور، لوگو و یا ویدیو است.

• شرکت اسپرلوس با بهره گیری از تیم قدرتمند چندرسانه ای خود، به ارائه ی خدمات چندرسانه ای در موضوعات زیر می پردازد.
• طراحی رابط کاربری و تجربه کاربری  نرم افزار ها (UX & UI)
• طراحی لوگو برای برندهای مختلف در موضوع بندی های متنوع
• طراحی بروشور و پوسترهای تبلیغاتی
• طراحی کارت ویزیت
• مدلسازی دو بعدی (2D) و سه بعدی (3D)
• موشن گرافی (Motion graphics)
• طراحی کاراکتر (Character Design)
• تدوین ویدیو

مشتریان عزیز می توانند جهت مشاهده ی نمونه کارها به صفحه ی مربوطه مراجعه کنند و به ثبت سفارش طراحی بپردازند.

وب سایت اصطلاحا به مکانی در دنیای اینترنت گفته می شود که یک صفحه یا تعداد بیشتری از صفحات را در خود جای داده است. به بیان دیگر به مجموعه ای از صفحات در اینترنت که متعلق به مکان یا شخص و یا شرکت خاصی هستند، اصطلاحا وب سایت گفته می شود.

محتویات وب سایت ها عموما بر روی کامپیوتری به نام سرور (Server) قرار دارد و مجموعه ای از سرورها، شبکه جهانی وب را تشکیل می دهند. هر سرور می تواند یک یا تعداد بیشتری از سایت ها را درون خود جای دهد.

حال که به طور کلی با مفهوم وب سایت آشنا شدیم باید اضافه کنیم وب سایت مناسب ، بخشی جدا نشدنی از تجارت امروز شماست. ابزاری که می تواند اثری مثبت یا منفی بر اعتبار شرکت شما داشته باشد.یک وب سایت حرفه ای می تواند شرکت شما را آنگونه که شایسته است به مشتریان جدید معرفی کند و این امکان را به مشتریان شما می دهد که به سرعت پی به تغییرات و محصولات جدید شما برده و از آخرین اخبار شرکت مطلع شوند و به راحتی از طریق پست الکترونیکی و یا انجمن های موجود با شما ارتباط برقرار کنند.

شرکت اسپرلوس مفتخر است که با بهره گیری از نیروی کار متخصص در زمینه ی طراحی و برنامه نویسی وب نسبت به خدمت رسانی به مشتریان خویش اقدام نماید.در اینجا به معرفی چند مدل از وب سایت ها میپردازیم که با توجه به نیاز مشتری، هر کدام در دسته بندی های زیر قرار میگیرند.

1 – سایت های شرکتی

2 – فروشگاه های آنلاین

3 – سایت های ویژه مشاغل صنفی (مغازه داران، باشگاه های ورزشی و … )

4 – سایت های شخصی (مخصوص برندسازی فردی و شخصیتی)

5 – سایت های مخصوص وکلا

و …

مشتریان عزیز میتوانند با ثبت سفارش و تعیین موضوع پروژه، وارد روال کاری اسپرلوس شوند.ایجاد وب سایت شامل دو مرحله ی طراحی ظاهری و کدنویسی است که این امر توسط تیم رسانه ای و تیم فنی شرکت اسپرلوس امکان می پذیرد.